Benim için zaman, yıktı ile geçti arasında geçirdiğim anlardan ibaret. Aynı tik tak toe gibi. Ne kadar yıkılıp sonra tekrar ne kadar var olursam işte o zaman yaşadığımı hissediyorum. İşte o zaman tekrardan doğuyorum. Tabiatım bu benim, değiştiremiyorum. Şuana kadar bir sürü ben geçti. Hepsi de bambaşka insan ama hepsi de ben. İnan ki çok farklı bir duygu bu, anlatması zor. Karşılaştığın çoğu insan aslında senin bir önceki hallerinden biri. Kim bilir belki de bu sebeple insanlarla kolay anlaşıyorumdur. Belki de bu sebeple onların duygularını daha iyi hissediyorumdur. Ben kim miyim? İnan ki bende bilmiyorum ve hiç bir önemi de yok. Sadece yaşıyorum. Zamanla beraber bende akıyorum. Suyu hissettiğim gibi zamanı hissediyorum. Zerre kadar bir olayı değiştiremiyorum. Gelmesi gereken gelip, gitmesi gereken yine kendi gidiyor. Ömrümü saniyelerim ile değil, yıkılıp yapıldığım anlar ile sayıyorum. Bakıyorum da baya bi’ vakit geçmiş.
Akıyor zaman tüm gücüyle.
Ardına bile bakmıyor.
Yıkıp geçiyor.
.
.
Yıktı.
.
.
Geçti.
.
.
Yıktı.
.
.
Geçti…