Çok fazla anlam yüklüyoruz. Hemen hemen her şeye. Sonra o yüklediğimiz anlamlar duyguya dönüşüyor. Duygular ise yavaş yavaş karakterimizi şekillendiriyor. Halbuki hakikati bilmiyoruz. Bilmediğimiz bir şey üzerinden üstümüze vazife olmadan yorumlar yapıyoruz. Kocaman bir sarmalın içine düşüyoruz. Sonra işin içinden…
Yeni yıla girerken yine bir takım planlar yaptım. Akıl ile plan yapmak artık komik gelse de bir şeyler denedim; yeni yılda yapılacaklar ve bırakılacaklar listesi… Gerçi uzun süredir üzerinde uğraştığım bir liste ancak tam anlamıyla başarılı olamıyorum. Örneğin, şekeri bırakmak.…
Nedendir bilmem, zaman geçtikçe doğru ve yanlış kavramları bulanıklaşmaya başladı bende. Her devrin kendi doğru ve yanlışlarının olduğuna inanırım ancak her zaman her yerde doğru veya yanlış diye yargılayacağınız şeylerin sayısı bir elin parmaklarını geçmez herhalde. Her devir kendi yargısıyla…
Bahçemde bir çiçek, aylardan ise mart. Belli ki çiçek kardeş, kışın biteceğini düşünmüş. “Bahar bana gelmeden ben bahara gideyim” demiş. Ayrıca “baharı getiren de zaten benim çiçek açmam” diye de eklemiş. O depresif halinden soyunmuş. Saklı kalmış tüm güzelliğini açığa…
Kirleniyoruz dostlarım, kirleniyoruz. Bu önce bir özeleştiri yazısı. Kimseyi genellemez ve alakadar etmez. Sadece farkındalık içerir. Gelin sizi kendi iç dünyamla tanıştırayım. Az önce hayatımda bir hadise oldu. Birden sinirlendim ve sürekli şikayet eder buldum. Mutsuzluk ve öfke hissettim. Sonra…
2’yi hiç bulmamalıydık. Sayılara bulaştığımız gün kirlenmeye başladık. Halbuki 0 ve 1 ne güzel sayılardı. Sadece var veya sadece yok. Ancak 2’yi bulduğumuz günün sonrasında her şey bir çorap söküğü gibi soyuldu. Sonra 3, 4, 5 derken aldı başını çok…
Türkiye gündemi yine bildiniz gibi. Hatta son aylarda bildiğinizden daha da çirkin. Her gün ayrı bir problem, su yüzüne çıkıyor. Doğa ise su yüzünde biriken bu çirkinlikleri müsilaj ile adeta gözümüze sokuyor. Ancak tabii ki görene, köre ne… Gelin beraber…
Hayat bana şunu öğretti ki, herkesin baktığı gibi bakarsanız hakikati göremezsiniz. Basit bir akıl yürütme yaparsak eğer hakikati herkes görseydi, dünya bu kadar gafletin içine batmış durumda olur muydu? Önceki yazılarımda tekrar ettim. Şimdi de tekrar edeceğim. Hakikat azınlıktadır. Kıyıda…
Dünyayı mâmur etme yarışındayız. İnsanlık olarak belki de tek amacımız bu oldu. İleriye gitmeyi ve gelişmeyi, dünyaya hükmetme olarak algıladık. Hangi medeniyet dünyaya daha çok hükmediyorsa, o medeniyet daha güçlüydü. Bizim tek düşmanımız vardı; o da dünya. Ne garip değil…
Kendimi delice koşar buldum. O bilgiden, bu bilgiye. Şu kitaptan, bu kitaba. Odaklandığım bir konu da yoktu. Bazen yazılım, bazen felsefe, bazen başka bir şey. Sohbet ortamlarında bunları da satardım. Televizyonda gördüğümüz akademisyenler gibi saygı ve alkış topladım. Sonra kendime…