Bugün “hassas” bir konuyu yazmaya çalışacağım… 2 aydır hayatımdaki önemli gelişmelerden dolayı yazı yazamadım. Yeni bir iş, şehir değişikliği ve sıfırdan ev eşyası almak gibi beni gülümseten bir döneme girdim. Hayatın o kadar ince esprileri var ki bundan tam 1…

Okunan şiirler, izlenen filmler veya dinlenen müziklerin yüzden doksanı sevgiyle veya aşkla bağlantılı konuları işlediğini tahmin etsek yanlış söylemiş olmayız herhalde. Gerçekten de öyle. Aslında aşk konusu en zayıf noktamız. İstediğimiz kadar zeki de olsak hepimiz bu duyguya yenik düşüyoruz.…

Bir yerlerde bizi bekleyen doğru insanlar var. Onlar ile henüz tanışmadık. Gelecekte bir yerde karşılaşmayı bekliyoruz. O da bizi bekliyor. Ancak ne ismini ne de şeklini biliyoruz bu kişilerin. Bildiğimiz tek şey, doğru insan olduğu. Böyle garip bir şey işte……

Çok klişe olacak ancak ben de ‘müzik, ruhun gıdasıdır’ şeklinde düşünenlerdenim. Gerçi hangimiz müziği sevmiyoruz ki… Hatta dinlediğimiz müzikler kendi karakterimizi de yansıtır. Bu yüzden birisini anlamaya çalışırken onun sevdiği müzikleri de merak ederim. Sözün kısası sevdiğim müzikleri paylaşmaya karar…

Can dostum, yol arkadaşım Orhan’ın 2 tane single çıkardı. Sözleri ayrı güzel, bestesi ayrı güzel. Buyrun dinleyelim. Ayrıca teşvik etmeyi ve desteklemeyi de unutmayalım :) 

Dolar 5 TL olmuş.Ne acı!Dolar 5 TL oldu diye ülkesinden nefret eden, her fırsatta ülkesini yeren, tek hedefi avrupaya kaçmak olan, Atatürkçü olduğunu iddia edip Atatürk’ün milliyetçiliğini tanımayan, parayı memleketinden üstün tutan bir gençlik…Ne kadar çok çok çok acı!Ben de…

Anladım ki bu yolda en çok kimin sesi çıkıyorsa en cahil, en ham odur. Zaten kendi içinde çıktığın bir yol için neden bunu bu kadar göz önünde yapasın ki… Fazla ön planda yaşayan, fazla savrulur. Mahremiyetini korumayan ve sırlarını saklamayan…

Aslında önemli değiliz, Hiçbirimiz! Sadece geçiciyiz Biraz da seviciyiz Güzel olan da bu değil miydi zaten Geçerken sevmek, Severek geçmek… Hayat böyle anlamlı ve güzel O zaman geçerken sevelim, Severken de kendimizden geçelim

Fazla anlam yüklüyoruz olaylara ve insanlara ama en çok kendimize. Ve ne acı ki kendimize taptığımızın farkında bile olmuyoruz. Kendimize tapıyoruz! Çünkü biri gelip kötülük yaptığı zaman alınıyoruz, kırılıyoruz ve üzülüyoruz. Çünkü arkaplanda “Ben ondan üstün birisiyim. Bunu hak etmedim.”…

Ufak bir şey fark ettim. Sonra dedim ki paylaşmak güzeldir ve şimdi yazıyorum :) Ruhsal tekamülde ilerledikçe hayvanları daha çok sevmeye başlar insan. Bence çok hoş ve çok güzel :) Çünkü ruhsal tekamül süreci aslında kendini tanıma sürecinden ibaret. İnsan…