edebi yazılar

Önce bir kelebek görür gözlerin. Kelebeğin dansı, rengi, endamı kısacası her şeyi etkiler seni. Bir bakarsın artık kelebeği sevmeye başlamışsındır. Sonra şaşkınlıkla bir bakmışın kelebek, karnının içine girmiştir. O günden sonra sanki karnında kelebekler uçuyormuş gibi hissedersin. Neden kelebektir de…

Gelmesi gereken gelir, gitmesi gereken gider azizim! Ne birini tutabilirsin ne de birini getirebilirsin. İnsan olarak yaratılmışsın bir kere. En başından beri gün ve gün ilerlemek zorundasın. Ne zaman ki ilerlemedin işte o zaman acı çekeceksin azizim! Sorma bugün neden…

İnsanların yakasından düşmek lazım azizim! Bir an önce kendi fikirlerimizi mutlak doğru sanmaktan ve sevdiğimiz insanlara kısıtlamalar koyup onun hayatını engellemekten vazgeçmek lazım azizim! Bırakmak lazım azizim! Bırakmak lazım. Sürekli öğüt vermeyi ve insanların hayatına burun sokmayı bırakmak lazım. Belki…

Kendinle savaşmak için girdiğin bu yolda kendinle barışarak çıkıyorsun. Herhalde savaşı kaybettiğimizden olsa gerek hemen beyaz bayrakları havaya kaldırıyoruz ki kendimizle barışalım. Şimdi sorarım size dostlar? Bu korkaklık mıdır yoksa bilgelik mi? Bir tarafta sürekli kendisiyle savaşan onurlu bir bilge, diğer tarafta kendi içiyle girdiği…

Bence olgunlaşmanın göstergesi susmak değil, gülmek olmalı. Kocaman gözlerle etrafını seyredip kocaman gülümsemek olmalı. Yeri geldiğinde insanlığın ne kadar boş işlerden mutsuz olduğuna kahkaha atmalı. Bunu yaparken alaylamak için değil, sallana sallana yürüyüp düşen bebeğini görünce gülen anne gibi olmalı.…

Nedendir bilmem ama geceleri kendimi daha huzurlu hissediyorum. Herkes uykuya dalmış bilmem kaçıncı rüyayı görürken bazı günler anlamsızca birden uyanıyorum. Gün boyunca kendime zaman ayıramıyorum. Kendime zaman ayırmak için en doğru saatleri gece yarısı seçiyorum. Özellikle en üretken olduğum saatlerde…

Ve en sonunda anlıyorsun ki aynı yolda yürüdüğün insanlardan sana fayda var. Aynı dili konuştuğun, aynı hisleri yaşadığın, aynı amacı paylaştığın. Aynı yolu yürümediğin insanlar ile sadece belli bir noktaya kadar geliyorsun. O noktadan bir adım öteye geçmek mümkün olmuyor. Belli…

Yorgunluktan bitap düşmüş başımı kaldırıp şöyle bir yoluma bakayım diyorum. Yolun ne sonu belli oluyor ne de yürüdüğüm yol. İşte o zaman anlıyorum ki daha yürümem gereken çok yol var. Yürürken ilginç olaylar olabiliyor. Bazısı selam vermeden sollayıp geçiyor, bazısı…

Yeni bir renksin hayatımda, Yeni bir doğuş. Hangi gökkuşağına koysam seni ki rengini herkes görsün. Seni gören yağmurla güneş aralarında anlaşsın, Yağmurlar hep yağsın. Güneşler hep açsın. Sen hep gökyüzünde otur, Sen hiç solma, Sen hep güzel kal.  

Korkak mıyım yoksa aşık mıyım? bilmiyorum. Attığım her adım, aldığım her karar, konuştuğum her kelam, yazdığım her yazı hatta düşündüğüm her fikri sorguluyorum. Tüm bunlardaki hatalardan dolayı bana kızmandan mı korkuyorum yoksa sana olan sevgimden dolayı yanlış bir şey yapıp seni…