Sordum Sarı Çiçeğe…

1,4K

Bahçemde bir çiçek, aylardan ise mart. Belli ki çiçek kardeş, kışın biteceğini düşünmüş. “Bahar bana gelmeden ben bahara gideyim” demiş. Ayrıca “baharı getiren de zaten benim çiçek açmam” diye de eklemiş. O depresif halinden soyunmuş. Saklı kalmış tüm güzelliğini açığa çıkarmış. Oh, çiçek kardeş açmış…

Çiçek kardeş umutlu. Peki neye? Tabii ki geleceğe. Gelecekte her şeyin çok daha güzel olacağını düşünüyor. Soğuklar bitecek, kuşlar cıvıldayacak, arılar ondan polen alacak. O da bahara geç kalmamak için uygun şartlarını bulmuş ve açıvermiş hemen. Ancak gelecek tamamen belirsizliklerle dolu. Binbir türlü risk var. Havalar belki de mart ayında da soğuk geçecek. Eğer öyle olursa çiçek kardeşin yaprakları zarar görecek, belki de ölecek.

Nitekim öyle oluyor. Mart ayında kar fırtınası bastırıyor ve çiçek kardeş üşüyor. Yanlış zamanlama. Niye erken açıyorsun çiçek kardeş? Nedir bu heyecan?

Bahçemden sıradan bir hikaye. Bazısı için oldukça basit bir hikaye. Ancak çiçeğin mücadelesi beni oldukça etkiledi. Aslında bizim durumumuzu anlatıyor. Kendimce bazı sorular sordum.

Sizce çiçek kardeş geleceği bilseydi açar mıydı? Bence açmazdı. Güzelliğini ortaya çıkarması için önce geleceğe umutla bakmalı. Eğer gelecek karanlık ise umut yok. Umut yok ise güzellik de yok.

İyi ki çiçek kardeş geleceği bilmiyordu. Bilseydi açmazdı. Geleceği bilmemesi bir bakıma onun cahilliğiydi. Ancak bu cahillik onu umuda yönlendirdi. Aynı bizler gibi. İyi ki geleceği bilmiyoruz. Gelecek karanlık ve tamamen belirsizliklerle dolu. Hiç kimse sizin geleceğiniz hakkında kesin yargı bildiremez. Eğer kesinlik olsaydı biz umudumuzu yitirirdik.  Umut ise bizim geleceği bilmediğimizden ve iyi şeyler olacağına inanmamız ile oluşuyor. Umut oluşunca ise ortaya bir güzellik çıkıyor. Bir ışık yanıyor. Bu ışık ile karanlık olan geleceği aydınlatıyoruz.

Söylemek istediğim şu ki; gelecek belirsiz, değiştiremeyiz ancak umut ile geleceğe yürürken daha zevkli yürüyebiliriz. Çiçek kardeş geleceği bilseydi açmadan ölecekti. Geleceği bilmedi ve açarak öldü. İyi ki bilmedi ki güzel bir şekilde öldü. Sonuç aynı. Yollar farklı.

Herkesin her şeyi bildiği bu devirde, ne gariptir ki önceden bilmemek cahillikti. Şimdi ise bazı konularda bilmemeyi tercih etmek bilgelik oluyor.