Twitter’da bir söz ile karşılaştım. Sizinle de paylaşayım.
Gülümsedim… Biraz sessizlik, sanırım kendimi gördüm.
Yalnız yaşamaya başlayalı 4 yılı geçti, neredeyse 5 yıl oluyor. Koca 5 yıl…
Nöbetli çalıştığım için 4 günümden 1 tam gün işte oluyorum. Diğer 3 gün ise evdeyim. Evde ise benden başka kimse yok. Bu sebeple bazı günler hiç konuşmadığım günler oluyor. Yatağa girince “ben galiba bugün hiç ağzımı açmadım” diye şaşırıyorum.
Ne büyük nimetmiş, ne büyük. Şimdi çok daha iyi anlıyorum. Allah’a şükürler olsun.
Yalnız geçen yıllarımı düşündüm. Farkında bile değilmişim ancak beni çok olgunlaştırmış. Kitap okumak konusunda biraz tembel olsam da film ve müzik kültürüm çok güzel gelişmiş. Ayrıca düşüncelerim de yavaş yavaş pişmeye başlamış.
Saçma sapan tartışmalara girmiyorum artık. Beni yoran insanları ve ortamları da bir çizgide tutmaya devam. Ama iyi ama kötü, bilmiyorum ancak bazı konularda ümidimi de yitirdim. Kötü bile olsa en azından beklentilerim düştü diyelim.
Neden mi birden bunları söyler oldum?
Siyasi düşüncelerim olsa da kendimi bir partiye ait görmüyorum. Son 1 aydır ister istemez herkes gibi ben de politize oldum. Sonucunda ise sanırım yine gönlüm karardı.
Ne ondanım, ne bundan. Siyasetten uzak kalmaya devam.
Bir duruşum var, bir kokum, bir karakterim, bir bakışım.
Yapılacak çok işin var Ceyhun. Çalışmaya, okumaya, izlemeye ve dinlemeye devam. Önümüzdeki aylarda yapılacak ve hatta bırakılacak koca bir liste daha var.
Bana tüm bunları sunan yalnızlığa ise şükür!
Tüm herkesin bir kuyuya, bir dağa, bir mağaraya ihtiyacı var.
14 yorum
ALLAH RAZI OLSUN KARDEŞİM
ALLAH RAZI OLSUN KARDEŞİM
EMEĞİNE SAĞLIK .
YAZILARININ HER BİRİ AYRI BİR PIRLANTA
Eline sağlık Ceyhun. Bizi bu yazılarından mahrum bırakma ve arayı soğutma.
Yalnız yaşamaya başlayalı bir seneyi geçti benim de. Bu süreç benim blog açmamı sağladı ve bir sürü dergiye gönderilen yazılar eklendi. Daha çok fotoğraf çeker, daha çok hayır der, daha çok kendimi dinler, daha çok dil öğrenir oldum. Dediğiniz gibi bir nimet görebilene.
Yaşadığınız içsel yolculuğu bizimle paylaşmanız çok güzel, buna kesinlikle devam etmelisiniz. Evet bende böyle bir düzene geçtiğimde bir süre sonra sanki bir şey üretemediğimi düşünüyorum, sanki insanlarla etkileşime girmeden kendimle yaşadığımda kendimi fayda üretemediğim için kötü hissediyorum bu bir çıkmaz oluyor bu sefer bende. Sizce yalnızlık sonunda bir şey vermeli mi?
Siyasi tartışma ortamından uzak kalmak oldukça mutlu ediyor bence de.. yazını çok beğendim..teşekkür ederim
Güzel bir yazı olmuş emeğinize sağlık, ben de yaklaşık bir yıldır yalnız yaşıyorum ve bu aralar -yalnız yaşarken- sorgulamaya sonunda fırsat bulduğum bazı konular var, sizin de bu konuda fikirlerinizi merak ediyorum. Kişisel gelişim adı altında film, müzik, dil vs. bilgimi artırma isteği son zamanlarda sadece nefsim içinmiş gibi geliyor. Yani İngilizce işim için gerekli ya da daha geniş bir pencereden bakabilmem için. Ama İtalyanca öğrenmeyi bıraktım. Yani gerçekten 20lerimi buna yatırım yaparak mı geçirmek istiyorum? Zamanımı, gençliğimi, sağlığımı neye yatırmak istiyorum? İnsanların veya kendi benliğimin gözünde daha ‘kültürlü’ olmak için mi? Bunu her hobi için düşünmeye başladım, yani bu öğreneceğim şey neye hizmet edecek? Dünyamı mı kolaylaştıracak, ruhuma mı dokunacak, yoksa sadece nefsimi tatmin etmek için yüzlerce diğer şeyden biri mi…
Ben de bu konuyu epey düşünüyorum. Çağımızın sorunu. Çok fazla seçeceğimiz ve fırsatımız var. Bilgiye erişimin çok zor olduğu bir dönemden çıkıp hızlıca her bilgiye ulaşır duruma geldik. Seçici olmak gerekiyor. Ancak dediğiniz gibi çoğu şey değersizleşiyor. Hele bir de izlediğiniz film, aldığınız eğitim vs. bir 10 sene sonra unutmuş oluyorsunuz. En güzeli geleceği pek düşünmeden zevk edinmek. Keyif aldığımız müzikleri dinleme, filmleri izlemeye devam. Fazla zorlamamak gerekiyor :)
Teşekkür ederim yanıtınız için:)
Yalnızlığı tarif et deseler ancak bu kadar güzel anlatılırdı. Teşekkür ederim….
Yazınızı okurken içten bir gülümsemeyle kendimi buldum. “Sürekli kitap okuyup film izleyen, kendini geliştirmek için uğraşlarına, hobilerine zaman ayıran insanlar var. Saçma sapan tartışmalara dahil olmuyorlar. Kendi kurdukları dünyada mutlu mesut yaşıyorlar.” cümlesi gerçekten hayatın anlamını özetliyor gibi geldi bana.
Yalnızlığın nimetlerini keşfetmek, kendimize zaman ayırmak ve kendi dünyamızı kurmak gerçekten çok değerli. Siz de bunu ne güzel ifade etmişsiniz. Nöbetli çalışma düzeniniz ve evde geçirdiğiniz zamanlar, kendi huzurlu alanınızı yaratmanıza ve kendi düşüncelerinizle daha derinlemesine bağlantı kurmanıza imkan veriyor gibi görünüyor.
Sizde de olduğu gibi, yalnızlığın bize sunduğu zamanı kitap okumaya, film izlemeye ve hatta kendimize yeni yetenekler kazandırmaya ayırmak gerçekten çok kıymetli. İnsanların beklentilerine takılıp kalmadan kendi özgün düşüncelerinizi bulmak, saçma tartışmalardan uzak durmak ve kendinizi korumak da büyük bir erdem. Siyasi düşüncelerinizi paylaşıyor olmanıza rağmen bir partiye ait hissetmemeniz, kendi düşüncelerinizi özgürce geliştirdiğinizi gösteriyor.
Yazınızın sonunda ifade ettiğiniz gibi, yapılacak işlerle dolu bir geleceğiniz olduğunu bilmek gerçekten heyecan verici. Yalnızlığın sizi nasıl olgunlaştırdığını ve hayatınıza nasıl bir değer kattığını anlatmanız, her birimizin kendi iç dünyamızı keşfetmek için zaman ayırmamızın ne kadar önemli olduğunu hatırlattı.
Kendi kuyunuz, dağınız ve mağaranızı bulmanız dileğiyle. Yolunuz açık olsun!
test
güzel
Peki ya şimdi