Kimim kaldı senden başka? diye başladı şiirimsi gece.
Dilberlerin hepsi vefasız çıktı desene.
Hiçbiri de kabul etmediyse seni,
Ne kalır dilberliğinden geri?
Hemi de söz vermedik mi sana?
Canlar kurban şu yoluna.
Yine kaldık baş başa vesselam.
İşte karşında yorgun bir vücut mirkelam.
Belki beğenirsin,
Yamalarla dolu ruhumu.
Çorap söküğü aklımı,
Yumak yumak çözersin umarım.
Ne söylesem sana devletlim?
Ne söylesem ki ismini yüceltsem?
Bu vücut denediyse ismini.
Geriye kalmadı bir saniseyle bir yamuk adım.
Kaldı ilelebet ulu bir padişah.
Eğildi baş istemsizce.
Bu gecede bir can gitti desene.
Verdikçe “ver, ver, ver!” diye diye.
Sahi ben kaç canlıyım ki söylesene?
Öyle ise cidden
Can doğuran bir anadan ne farkım var elbet.
Verdiğim çocukları güzel büyüt tek dileğim.
Sev onları.
Benim seni sevdiğim kadar.
Seninse seni…
ve
Damakta bir tat.
Kimim var senden başka? diye bitti şiirimsi gece.