kişisel blog

Gelmesi gereken gelir, gitmesi gereken gider azizim! Ne birini tutabilirsin ne de birini getirebilirsin. İnsan olarak yaratılmışsın bir kere. En başından beri gün ve gün ilerlemek zorundasın. Ne zaman ki ilerlemedin…

​Kaybetmişsin ışığını, Gülen gözlerin gülmez olmuş. Kanadını kırmışlar senin, Uçup coşan gönlün uçmaz olmuş. Gülüşün, Bakışın, Susuşun, Sözlerin, Hepsi değişmiş… Neylemişler sana böyle! Ne hale getirmişler seni! Vah, vah… Yazık olmuş,…

​Ben seninle olmayı sevdim, Sana ulaşmayı değil. Ben seni sevdim, Sen olmayı değil.

İnsanların yakasından düşmek lazım azizim! Bir an önce kendi fikirlerimizi mutlak doğru sanmaktan ve sevdiğimiz insanlara kısıtlamalar koyup onun hayatını engellemekten vazgeçmek lazım azizim! Bırakmak lazım azizim! Bırakmak lazım. Sürekli öğüt…

ve herkes bir gün bitirecek, Kum saatindeki tanelerini. ve her kum tanesi hatıraya dönüşecek. Arkasında sadece bıraktıkları kalacak. Kimi bir kitap, Kimi bir buluş, Kimi sadece gülümsemesini, Hatta bazısı nefretini bırakacak.…

Kendinle savaşmak için girdiğin bu yolda kendinle barışarak çıkıyorsun. Herhalde savaşı kaybettiğimizden olsa gerek hemen beyaz bayrakları havaya kaldırıyoruz ki kendimizle barışalım. Şimdi sorarım size dostlar? Bu korkaklık mıdır yoksa bilgelik mi? Bir…

1 yıl boyunca insan karakteri konusunu aklımda oturtmaya çalışıyorum. Bu konu hakkında çok okuduğum söylenemez ancak çok gözlem yaptım. Ayrıca bu konuyla alakalı olarak kadın-erkek ilişkisi üzerinde de çok fazla araştırma…

Bence olgunlaşmanın göstergesi susmak değil, gülmek olmalı. Kocaman gözlerle etrafını seyredip kocaman gülümsemek olmalı. Yeri geldiğinde insanlığın ne kadar boş işlerden mutsuz olduğuna kahkaha atmalı. Bunu yaparken alaylamak için değil, sallana…

Ahh ahhh! Bazen o kadar komik varlıklar olduğumuzu düşünüyorum ki “Allah neden bu dünyaya bu kadar katlanıyor?” sorusuna “daha fazla gülmek için” diye cevaplayasım geliyor. Garip varlıklarız gerçekten. Çok garip varlıklarız.…

Bırak kendini bu gece, Bırak sönsün aydınlık. Bensiz geçen her ışığı bir kenara bırak. Hatta ve hatta kendinle uğraşmayı da bırak! Gel dostum gel! Kendine gelme, Bana gel! Dökülerek gel, Parçalanarak…