…sanırım artık emeklilik yaşım geldi de geçiyor dostum. 3 tane gazeteye 4 tane dergiye abone olma ihtiyacı duyuyorum. Gazeteyi elime alınca “vay arkadaş yine mi doları fırlatmışlar.” diye huysuzlanıp hanımla didişmek istiyorum. Kahveye doğru yavaş adımlarla kovulurken yolda ülkeyi kurtarma planları yapacağım söylenirse inan ki doğrudur. Tüm günü kahve köşelerinde tavla oynayarak geçirdikten sonra eve geldiğimde boynu bükük bir çocuk gibi özrümü dilemeyi de bilirim. Hemen sonrasında bir elimde kahve, diğer elimde kitap ile odanın baş köşesini başkasına vermeyeceğim aşikar gerçektir adamım. Birde torun özlemi tabi ki. Torunlarımı etrafıma dizip onlara hikayeler anlatmak en büyük özlemim. Olmuşken birde karavan olsun. Eminönü’nde balık tutmayı es geçmeyelim lütfen. Evet cancağızım, kaç günüm kaldı söyle bana?
1 yorum
Baba olduktan sonra şimdi oğlumun emeklediği görmek ve babamın emekliliği izlemek… Hayat su gibi geçiyor