edebiyat

Erkek, sayıya benzer. Kadın, harfe. Şair mi? Şair, şiire benzer.

Nedendir bilmem ama geceleri kendimi daha huzurlu hissediyorum. Herkes uykuya dalmış bilmem kaçıncı rüyayı görürken bazı günler anlamsızca birden uyanıyorum. Gün boyunca kendime zaman ayıramıyorum. Kendime zaman ayırmak için en doğru saatleri gece yarısı seçiyorum. Özellikle en üretken olduğum saatlerde…

Gün gelir sadece bir an için yaşadığını anlarsın. Sadece bir an. Yaşanmış, yaşanacak, ezelden ebede, her şey sadece bir saniyeye sığar. Geriye kalan ömrün sadece o anı özlemekle geçer. Kah içini bir umut kaplar, Kah bir hüzün. Ama hiç silinmez…

Bana güzel bir söz söyle. Senden daha güzel olsun. Var mı öyle bir ihtimal? Var mı senden güzeli? Senden özeli…

Kocaman gözlerle dünyaya bakmak… Ardından susup ezanı dinlemek Ve yine şükretmek Şükretmeye bile şükretmek… Tekrar susup alemi izlemek İtirazsız, sorgusuz, Kuklan olmak. Senin olmak. Sana gelmek…

Üretmeyi seviyorum. Kesinlikle üretmeyi seviyorum. Basit ya da karmaşık, herhangi bir şey üretmek beni mutlu ediyor. Hiçbir şey bulamazsam bile karşımdaki insanı mutlu etmek için espri üretmeyi dahi seviyorum. Edebiyat yapıyorsam da sadece bunun için yapıyorum. Yazar ya da şair…

Ve en sonunda anlıyorsun ki aynı yolda yürüdüğün insanlardan sana fayda var. Aynı dili konuştuğun, aynı hisleri yaşadığın, aynı amacı paylaştığın. Aynı yolu yürümediğin insanlar ile sadece belli bir noktaya kadar geliyorsun. O noktadan bir adım öteye geçmek mümkün olmuyor. Belli…

Güneş doğmasa güller açar mı acep? Açsa bile dünya dönmedikçe güller kokar mı dersin? Dön dünyam dön Aç gülüm aç Doğ güneşim doğ Akıl susup kalp sevmedikçe kalem yazar mı dersin? Sev kalbim sev Sus aklım sus Yaz kalemim yaz…

Bekledim seni demenin bir ağırlığı var üstümde. Bekledim işte, bekledim. Akşamın kızıl renginde bekledim. Denizin mavisinde bekledim. Her güneş doğuşunda seni bekledim.