Bulut, Toprak ve Rüzgar

tarafından Ceyhun Özdemir

​Ah bir bulut daha koşarak uzaklaşıyor bu diyardan
Bir bulut daha biriktiriyor gözyaşlarını
Bir bulut daha sabrediyor
Bir bulut daha doğduğu denizi özlüyor
Bir bulut daha sinirlenip oraya buraya çakıyor
Bir bulut daha ağlayamadan buharlaşıp gidiyor
Bir bulut daha yere inip insanlığı kör ediyor intikam alırcasına

Ve bir bulut daha ağlamaya başlıyor
Tane tane
Ne öfkeyle ne de az
Kimseyi incitmeden
Kimseye karışmadan
Hem var hem de yok gibi
Sadece o yağmurda insanlık, bulutun toprağa olan aşkına şahitlik ediyor
Sadece o yağmurda binlerce çift el ele tutuşup ıslanıyor

Bulut ise sadece toprağa olan aşkından ağlıyor
Toprak da kabul ediyor bulutu
İkisi beraber insanlığa meyve veriyor
Ve koca yürekli bulut insanlığa karışıp yok oluyor

Rüzgar ise gülümsüyor
En başından beri gülümsüyor
Bulutu da o yapmıştı
Yağacağı yeri de o seçmişti
Toprağı da o seçmişti
Aslında her şeyi rüzgar yapmıştı
O sadece gülümsüyor.

Yorum Yaz

Diğer Yazılar