Sahi neyin derdindeyiz ki biz Neyin kavgası bu gürültü Neyin emeği bu alın teri Neyin sevdası bu yanışlar Neyin hüznü bu yağan yağmur Neyin boş gürültüsü tüm bu kargaşa Sahi neyin savaşını veriyoruz ki biz Ah bir bilsem, Bir bilsem,…

Bir anımı ve arkasından gelen iç konuşmalarımı anlatmak isterim. Sosyal medya sitelerinde bir yer var. Profil kısmında isminizin altında kendinizi tanıtmak için sizden 2-3 cümlelik bir şey bekliyor. Hem facebook hem twitter hem de instagram’da var. Geçenlerde o bölümü doldururken…

Sanırım insan olgunlaştıkça daha bir sessiz, daha bir tepkisiz kalıyor her hal. Öyle kahkahaları sönüyor mesela. Onun yerine artık gülümsemeye dönüyor. Aşırı duygusallıklarının yerini de bir damla gözyaşı alıyor. Ama dikkat ederim sadece bir damla. İki damla değil. Bu yüzden…

Hayattan zevk almadan, Okumadan, öğrenmeden, Sevmeden, aşık olmadan, Risk almadan, Üretmeden, faydalı bir iş yapmadan, Gerektiğinde aykırı davranmadan, Sorgulamadan, Haksızlığın karşısında dikilmeden, Değerlerini ve karakterini oluşturmadan, Putlarını kırmadan, Dolu dolu yaşamadan Ölü gibi yaşamak…

2017 sona ererken kendimi biraz köşeye çektim. Güzelce bu yılın analizini yaptım. Başarılı ve başarısız olduğum konuları inceledim. Hangi yönlenirim zayıf ve hangi yönlerimin geliştirmeye ihtiyacı olduğunu belirledim. Kısacası tüm bu tefekkür sonucundan kendimde bazı problemler buldum ve asıl önemlisi…

Belki bir gün Birinin hayatına Bir mum yakarsın Bir bakarsın Senin de hayatın tümden güzelleşir Belki o da başkasını yakar Belki onlar da herkesi yakar Aynı seni yakanlar gibi… Çok değil , Bir mum…

  Batmadan önce biraz konuşalım seninle Bugün benden ne götürdün, Yarın bana ne getireceksin? Teşekkürler…

Önemli bir konu hem de çok önemli… Genellikle siyasetçilerden ve tartışma ortamlarından “haddini bil” sözünü duyarız ancak bir kez olsun “benim haddim ne?” diye kendimize dönüp sormayız. Kısacası insanların hadlerini biliriz ama kendi haddimizi bilmeyiz. Daha doğrusu had nedir? Bakın…

Herkesten ve her şeyden öte yürürken bu yolu Kulağımda bir ses; Unutma! Ait olduğun yolda yürü, Ait olduğun yolda yürü, Ait olduğun yolda yürü. Unutma! Ne bir istek, Ne bir sevgi, Ne bir beklenti, Sen sadece yolunun yolcususun.

Ürettiği kadar yaşıyor insan. Aksi taktirde yediği yemekler, gezdiği sokaklar ve aldığı tüm zevkler bir gün son buluyor. İşte o son bulduğu gün, tekrar tekrar aynı soru peşini bırakmıyor. Belki de ölüme yaklaştıkça bu çınlamalar giderek artıyor. Ruhu olan her…