Cafcaflı kelimeleri sevmiyorum artık. Abartı gözüken her şeyden kaçıyorum. Abartılı insanlar, abartılı düşünceler ve abartılı duygular… Mesela renk seçimi bile yaparken keskin kırmızı, mavi veya yeşil seçmiyorum. Olabildiğince flu ve kıyıda köşede kalmış renkler benim ilk tercihim oluyor. Açıkcası oldukça…
Her insan yaratılış amacı gereği bir şeylere doğru çekilmeye başlar. Zaten hikaye de burada başlar. İlk başta bu çekilişin nereye doğru olduğunu pek anlamaz ancak gün geçtikçe aydınlanmaya, aydınlandıkça da karanlıkta olanları görmeye başlar. Hani yeni doğan bebeklerin etrafı göremedikleri…
Sanırım insan olgunlaştıkça daha bir sessiz, daha bir tepkisiz kalıyor her hal. Öyle kahkahaları sönüyor mesela. Onun yerine artık gülümsemeye dönüyor. Aşırı duygusallıklarının yerini de bir damla gözyaşı alıyor. Ama dikkat ederim sadece bir damla. İki damla değil. Bu yüzden…
Belki bir gün Birinin hayatına Bir mum yakarsın Bir bakarsın Senin de hayatın tümden güzelleşir Belki o da başkasını yakar Belki onlar da herkesi yakar Aynı seni yakanlar gibi… Çok değil , Bir mum…
Önemli bir konu hem de çok önemli… Genellikle siyasetçilerden ve tartışma ortamlarından “haddini bil” sözünü duyarız ancak bir kez olsun “benim haddim ne?” diye kendimize dönüp sormayız. Kısacası insanların hadlerini biliriz ama kendi haddimizi bilmeyiz. Daha doğrusu had nedir? Bakın…
Bunca şeyden sonra anladım ki istisnasız hepimiz bir tek şey için yaşıyoruz. Bu hayatta sadece “Anlıyorum!” diyebilmek yaşıyoruz. Gelin açıklayayım. Dünyaya hiçbir şey bilmeden geliyoruz. Bu yüzden hiçbir şeyi anlamıyoruz. Anladığımız için korkuyoruz ve korktuğumuz için de ağlayarak başlıyoruz hikayemize.…
TED Talks’u duymayan yoktur sanırım. Dünya çapında değerli görüşlerin paylaşıldığı büyük bir organizasyon. TEDx versiyonu ise daha ufak çaplı, belli kıstaslar içerisinde yapılan bir etkinlik. Türkiye’de de -özellikle İstanbul’da- TEDx etkinliği çok fazla olur. İşte ben bu seminerleri dinlemeyi çok…
Geçenlerde başıma gelen garip bir olayı anlatmak istiyorum. Daha doğrusu benim başıma gelmedi. Ben olayı sadece uzaktan izledim. Bir karga ile bir adamın birbirlerine verdiği tepkilere hayretle şahit oldum. Hatta biraz komik buldum. İnsanlar ve kargalar arasında benim anlamadığım bir…
Dün hayatımın en güzel hediyelerinden birini aldım. Bedircan Akarsu adındaki takipçim bana sürpriz yaparak 2 sene önce yazdığım ilk şiirimi seslendirmiş. Kendisinin işi, tiyatro ve seslendirme olduğu için çok profesyonel ve mükemmel olmuş. Arkadaş çevrem dahil herkes çok beğendi. Bende…
Dostlar merhaba, 2016 zor bir yıldı ancak zor olmasının yanında o kadar da öğretici bir yıldı benim için. Şahsen 2017’ye girdiğimiz bu ilk günlerde ben 2016’ya şikayet edeceğime, 2016’dan neler öğrendiğimi düşünerek vaktimi geçiriyorum. Liste uzayıp gidiyor. Mesela bazıları şunlar;…