Üretmek

Üretmeyi seviyorum. Kesinlikle üretmeyi seviyorum. Basit ya da karmaşık, herhangi bir şey üretmek beni mutlu ediyor. Hiçbir şey bulamazsam bile karşımdaki insanı mutlu etmek için espri üretmeyi dahi seviyorum. Edebiyat yapıyorsam da sadece bunun için yapıyorum. Yazar ya da şair olmak umurumda bile değil. Hiç bir etiketin iddaasını taşımıyorum ben. Sadece etiketlerin zevkini yaşıyorum. İnsanlar benim felsefe yaptığımı sanıyorlar. Felsefe yapmak umurumda bile değil. Ben sadece bu toplumun düşünce dünyasına katkıda bulunmayı seviyorum. Böylelikle vatanıma karşı olan borcumu ödemeye çalışıyorum. Basit bir tohum tanesi, insanlığa yararlı olmak için türlü türlü cefalara girip meyve veriyorsa benim de o tohum tanesine karşı vefa borcum oluşuyor. Bu nedenle dünyadaki her varlığa karşı kendimi sorumlu hissediyorum. Bir şeyler üretmediğim sürece o tohum tanesine vefasızca davrandığımı ve benim üzerimde hakkı olduğunu biliyorum. İşte bu yüzden ölümden korkmadığım kadar üretememekten korkuyorum. Yarın ölebilirim hatta bu satırları yazarken bile ölebilirim. Ölümden korkmuyorum. Ancak ardımda bıraktıklarım beni ürkütebiliyor. Nasıl bir Ceyhun bıraktım arkamda? Bir şeyler üretip de mi öldüm yoksa ye, iç, yat mantığıyla mı yaşadım? Başkasının Ceyhun hakkında ne düşündüğünü önemsemiyorum. Öldükten sonra arkamdan belki de küfredecekler. İşte o zaman vicdanıma soracağım. Bu dünyada yararlı bir şeyler bıraktın mı? Cevap evet ise çok rahat bir şekilde dünyada kalanları unutabilirim. Ürettiğim sürece kendimi huzurlu hissediyorum. Şu satırları yazarken huzurluyum. Bu bana yetiyor. Ayrıca üretmek kelimesini sadece icat çıkarmak ya da sanat yapmak olarak algılamıyorum. E5’de su satan çocuğun yüzünde gülümseme oluşturduysan o zaman mutluluk ürettin demektir ya da kavga eden iki kişiyi ayırdığında o zaman barış ürettin demektir. İnsan sadece ürettiği sürece var ve bu duygu her insanın içinde en temel içgüdüsü olarak var. İnsanoğlunun neslini devam ettirmek için üreme duygusunun bu kadar yoğun olması tamamen bu konuyla alakalı. Kısacası üremek bile üretmenin bir derecesi oluyor. Ancak bazısı bunun farkında olarak yaşadığı için bu duyguyu farklı yönlere bilinçli olarak yönlendirebiliyor. Örneğin bu enerjiyi bazısı vücudunu, bazısı aklını ve bazısı ise ahlakını düzeltmek amacıyla yönlendiriyor. Halbuki hepsi tek bir enerji. Hâl böyle olunca çoğu şey üretmenin içine girmiş oluyor.