Gelmesi gereken gelir, gitmesi gereken gider azizim! Ne birini tutabilirsin ne de birini getirebilirsin. İnsan olarak yaratılmışsın bir kere. En başından beri gün ve gün ilerlemek zorundasın. Ne zaman ki ilerlemedin işte o zaman acı çekeceksin azizim! Sorma bugün neden canım sıkkın diye. Sorma bugün sebepsizce üzgünüm diye. Bil ki aynı yerde saydığındandır azizim!
Hayatında olan her insan seni daha ileriye götürmek için var azizim. Her biri sana öğretmenlik yapmak için hayatında. Aynı sende farkında olmadan onlara öğretmenlik yaptığın gibi. Ne vakit bir insandan öğreneceğini öğrenirsin, işte o vakit o insan seni terk eder azizim. Onun yerine bir başkası gelir. Bu sefer de o sana bir şeyler öğretmeye çalışır. İyi yada kötü hiç fark etmez. Her insan öğretmendir. Hayattır bu ve sende bir kere insan olarak yaratılmışındır. İşte hayat böyle döner gider azizim! Ne kimin gitmesine izin verebilirsin ne de kimin gelmesine sebep olabilirsin. Madem öyle ne diye gidenlere üzülüp gelenlerden endişeleniyorsun azizim! Belki bazılarının gitmesini engellemeye çalışabilirsin. İşte orada kendine ve ona yazık ediyorsun azizim! Onun ve senin yeni şeyler öğrenmesini engelliyorsun azizim!
Gelen ve giden sadece seni daha ileriye taşımak için var. Sen gelenler, gidenler ile meşgul olduğun sürece acı çekeceksin azizim! Bırak gitsin. Bırak gelsin. Sen öğrenmenin ve ilerlemenin zevkine bak azizim. Ne için geldik bu aleme? Düşünsene ve baksana. Bugün kırmızı paltosuyla doğuya giden yarın mavi hırkasıyla batıdan geliyor. Hakikat aynı, gelen aynı, giden aynı, öz aynı…
1 yorum
İstanbul’ un bir ucuna gidersen. Giden ben değil sen olursun azizim…