Ceyhun Özdemir

​Sorma şimdi bana Ne haldeyim Nereliyim Nereye giderim İşte seninleyim ya bugün Senden geldim dün Sana giderim yarın Yetmez mi tüm sorulara cevap Mühürlemez mi dilimi sana Senden ötesini görmüyorsa gözüm Haydi söyle! Söyle! Ne önemim var benim Belki kötü…

Dostlarım, itirafım var! Cafcaflı sözler artık beni etkilemiyor dostlar. Hatta çok konuşan insanlardan uzaklaşır oldum bu aralar. Karşıma biri geçtiği zaman artık onun ne söylediğine değil, gözlerine ve kalbine bakıyorum. Bir ışık, bir parıldama yoksa ne anlatırsa boş geliyor. Bir…

Bilmem, belki sana baktıkça Benimde güzelleşir yüzüm. Sana benzerim giderek Bir gün belki Bende senin gibi güzel olurum.

Şimdi seni düşünmek güzel, Seni sevmek güzel, Seninle olmak güzel. Belki sana koşmak, Belki senden uzaklaşmak, Ama senle olmak güzel, Sen olmak güzel.

2 senedir aldı beni bir sevda gidiyor. Henüz başaramadım ancak minimalizmin ne olduğunu bilmek bile beni mutlu ediyor. Doğruyu söylemek gerekirse “..izm” kelimelerini pek sevmiyorum. Aynı zamanda “..ist” kelimeleri de bana çok soğuk ve itici geliyor. Ancak bunların arasından minimalizmin…

Doğuyorsun Bir annenin kucağında Herkes mutlu Sense şaşkın ve korkak Ağlıyorsun Başı boş Alış, yalnızsın çocuk! Bekle biraz, Şimdi, Kulakta ezan sesi Tebrikler! ve adın ve soyadın Yaşıyorsun Bilmem Belki de hiç yaşamıyorsun Şimdi ise Başlıyor hayat! Hoca soruyor sınavda…

Bakma bana öyle? Niye kaşların çatık. Kızma bana lütfen. Hem deneyimlemeden öğrenemezdim ki, Tecrübe etmeden asla bilemezdim. Evet, evet! Kabul ediyorum, hatalar yaptım. Mükemmel hatalar yaptım. Hatta övündüğüm hatalarım var benim. Çok yanlışlar yaptım. Hayat, 3 yanlış 1 doğruyu götürüyor…

Genellikle seni en anlamayanlar senin en yakınında olanlardır. Çünkü onlar için ya babasındır, ya arkadaş, ya da eş. Halbuki sen ne tamamen oğulsundur, ne dost, ne de tümüyle karı/koca. Tek bir tanım ile insanları kısıtlamak asla doğru olmaz. Bir insan…

Zaman mı geçiyor yoksa ben mi zamandan geçiyorum bilmiyorum. Son zamanlar çok sık soruyorum bu soruyu kendime. Kendimizi merkeze almışız ve zamanın aktığını düşünüyoruz. Bence egoist bir tavır. Merkeze kendimizi değil de zamanı aldığımızda tüm algılar birden değişiyor. Sanki zaman…

Eşyalarımı yıkamıştım. Kuruduktan sonra ise tek tek katlayıp düzenli bir şekilde dizmeye başladım. Ancak baktım ki markalı olan eşyalarımı daha özenli diziyor, daha ucuza aldıklarımı ise göz kararı bir şekilde katlayıp atıyordum. Birden durdum, ne yapıyordum ben? Düpedüz ayrımcılık yapıyordum.…